Hoi lieve allemaal,
Mijn kerstdagen waren niet helemaal zoals ik gehoopt had. Er miste iemand. Iemand die nu al een heel belangrijk plekje in mijn hart veroverd heeft.
Met de kerstdagen op komst was Leandro baldadiger dan ooit. Hele grappige acties ookwel. Hij gooit er écht van alles uit! In de metro, op straat, bij de bakker, word iedereen standaard aangesproken, waarom ie 'n stropdas aan heeft of een pukkel op z'n kin, bied hij omatjes de hulp aan hun sudoco puzzel eventjes af te maken en krijgt het voor elkaar snoepjes te kopen met buitenlands geld. Maar misschien kan je je ook wel voorstellen dat het af en toe té is, 'n kind van 9 die het vrije leven van de straat gewend is, is een koning in het testen van de grenzen bij mensen. Bij de verantwoordelijk persoon hier in het 'casarão' had hij deze grens bereikt. 'n eigenlijk hele verdrietige actie van Leandro, in mijn ogen een schreeuw om aandacht, had hij als protest tegen het douchen uit het raam wille springen met de boodschap liever als engeltje hier rond te vliegen. tja... en toen was hem duidelijk gemaakt dat hij hier niet meer kon wonen, en met al z´n kleertjes en spulletjes in plastic zakjes was hij terug gestuurd naar z'n opa.
Het probleem alleen was dat hij hier nooit aangekomen is. Ik ben hem gaan zoeken hier in de buurt en op de stranden van Rio, maar het is zo uitzichtloos hier een zoekactie te beginnen, Rio is zó groot. En dan word je weer met je neus op de feiten gedrukt, dat het er één is van zovélen, maar god wat zou ik graag iets voor dit jochie willen doen. Hoopvol was ik naar het weeshuis gegaan waar z'n broertje zou zitten, bleek dat Leandro er idd geweest was, maar dat ie z'n broertje had helpen ontsnappen en dat ze dus samen ergens rond zworven. Niemand wist waar ze waren.
Zo ging ik dus de kerstdagen in, zonder Leandro, en zonder te weten of het wel goed met hem ging.
De kerstdagen was ik bij Roberto en zijn moeder thuis. Aangezien zijn broer naar familie en geliefde in het noorden van Brazilië was gegaan, Paraíba, waren we met z'n drietjes om op z'n Braziliaans tde kerstnacht te vieren. Z'n moeder helemaal blij gemaakt om haar mee naar de nachtmis te nemen, alleen kan ze al niet meer, om vervolgens aan de kalkoen te gaan. Van te voren hadden we een hele dag in de keuken gestaan en had ik mijn yoghurt recept uitgewisseld tegen het traditionele kerstgerecht rabanada. (ala onze oliebollen en appelflappen alleen dan een soort wentelteefjes)
Eerste kerstdag is een soort van je vol eten met alle restjes van kerstnacht, en heb ik heerlijk doorgebracht in de pijama van z'n moeder.
Maar mijn échte kerstkadotje kwam aanwandelen toen ik tweede kerstdag net één tel thuis was. Het was Leandro. En niet alleen hij, nog geen tientellen later stond er nog zo'n identiek figuur om me heen te springen, z'n jongere broertje Carlinho. Leandro had gelijk weer praatjes, en Carlinho heeft zijn schade van de afgelopen jaren aan knuffels en kussen in één dag proberen in te halen. Vanaf het moment dat we elkaar leerden kennen, was hij letterlijk niet meer los van me te krijgen. Dus vandaar dat er ook vannacht een andere man bij mij in bed geslapen heeft.
Vannochtend was er het voorziene drama. De instanties waren geinformeerd dat de twee boven water waren, en ik heb Carlinho ervan moeten overtuigen dat het écht beter is om terug te gaan naar het opvanghuis. Ook Leandro heeft ingestemd om naar een opvanghuis te gaan, weliswaar een andere dan z'n broertje, omdat ie hoogstwaarschijnlijk daar toch weer uit weet te ontsnappen. Leandro gaat naar eentje in een klein dorpje in de staat Rio, waar de kinderen ook helpen speelgoed te maken. Dus dat leek Leandro wel wat, als échte hulp van de Kerstman! Het idee is dat er daar ook een plek vrij gemaakt zal worden voor Carlinho, zodat ze weer worden verenigt, en dat ze in de weekenden hierheen, naar het 'casarão', mogen komen. Ik & leandro zijn met de sociaalwerker meegegaan om hem terug te brengen naar het opvanghuis. Ik heb daar gesproken met de staf, en zal de komende tijd vaak langs gaan bij Carlinho. We hebben zelfs gesproken over de mogelijkheid dat alle kinderen van het opvanghuis, dat hier aan de voet van Santa Teresa ligt, af en toen langs mogen komen om deel te nemen aan de activiteiten van Kunte Kinte en turnlessen die ik geef hier. Een mooie integratie, zodat ze zich niet buitengesloten te voelen.
Ik heb nu weer een goed gevoel over het nieuwe jaar, de kerstman heeft een heel bijzonder kadotje afgeleverd. Helaas was het geloof ik niet mogelijk ook jullie hier allemaal af te leveren, maar heb aan jullie gedacht deze kerst en hoop dat jullie ook allemaal er een hele fijne en bijzondere kerst van gemaakt hebben. Voor in het nieuwe jaar wil ik jullie 'tudo de bom' (al het goeds) toe wensen! Feliz ano novo! Een heel fijn en liefdevol nieuwjaar, waarin nog veel meer mooie verassingen ons plotseling mogen komen overvallen.
Liefs Sabine & Roberto
en natuurlijk de twee opdonders Leandro & Carlinho
